Jaane Bhi Do Yaroo

மூட் அவுட் ஆகியிருக்கிற சமயங்களில், மனசை லேசாக்கிக் கொள்ள, அவரவர்க்கு தெரிந்த வழிகள் பலதும் இருக்கும். சிலர் 'புண் பட்ட நெஞ்சத்தை புகை விட்டு ஆற்றுவார்கள். ஒரு சேஞ்சுக்கு மனைவியை சமைக்கச் சொல்லி அதிகாரம் செய்வார்கள். . சிலர் குட்டிகளுடன் (அதாவது குழந்தைகள் கூட ) விளையாடுவார்கள். இப்படி ஏதாச்சும் உபத்திரவம் இல்லாத வேலையைச் செய்தால், மனம் திசை திரும்பும். இன்றைக்கு நான் ஒரு கிந்தி படம் பார்த்தேன்.

'ஜானே பி தோ யாரோ' ( 1983) என்கிற படத்தை ரொம்ப நாளாகத் தேடிக் கொண்டிருந்தேன். ராஜ் வீடியோ விஷனில் 'சேல்' போட்டிருந்த போது ( எல்லா ஊரிலும் சேல் என்றால் விற்பனை, சென்னையில் மட்டும் சேல் என்றால் தள்ளுபடி விற்பனை) , கண்ணில் விளக்கெண்ணய் விட்டுத் தேடியும் கிடைக்காத படம் ebay இல் கிடைத்து.

இந்தித் திரைப்படங்களில், 'ஜானே பி தோ யாரோ (JDBY)' ஒரு முக்கியமான திரைப்படம்.

வினோத் குப்தா ( நசிருத்தீன் ஷா) & சுதீர் மிஸ்ரா ( ரவி பாஸ்வானி) இருவரும் புதிதாக புகைப்பட ஸ்டுடீயோவை துவக்கி, வாடிக்கையாளர்கள் இல்லாமல் ஈ ஓட்டுபவர்கள். 'கபர்தார்' என்ற ஒரு சென்சேஷனல் ( குட்டி) நாளிதழின் எடிட்டர், ஷோபா ( பக்தி பார்வே). தர்னேஜா ( பங்கஜ் கபூர்), ஒரு பில்டர். தர்னேஜா, மாநகராட்சி கமிஷனர் டி மெல்லொ ( சதீஷ் ஷா) வுடன் கூட்டு சேர்ந்து, நிறைய ஊழல் செய்து, முறையற்ற வழிகளில், கட்டடங்கள் கட்டி கொள்ளை லாபம் அடிக்கிறான். இந்த ஊழலை அம்பலப்படுத்த, வினோத் மற்றும் சுதீருடன் சேர்ந்து , ஷோபா முயற்சி செய்கிறாள். ஊழல் நடக்கும் போதும், பணம் கைமாறும் போதும், வினோத்தும் சுதீரும் மறைந்திருந்து புகைப்படம் எடுத்து, ஷோபாவிடம் தருகின்றனர். தர்னேஜாவின் போட்டியாளர், அஹ¤ஜா (ஓம்பூரி). இவரும், தர்னேஜா போலவே ஒரு தாதா தான். ஒரு சந்தர்ப்பத்தில், டிமெல்லோ, அதிக பணத்துக்கு ஆசைப்பட்டு, அஹ¤ஜாவிடம் விலை போக, தர்னேஜா, டிமெல்லோவைக் கொன்று விடுகிறார். தற்செயலாக, அதை வினோத்தும், சுதீரும் படம் பிடித்து அதை ஷோபாவிடம் கொடுக்க, அவள் பத்திரிக்கையில் வெளியிடுவதற்கு பதிலாக, தனேஜாவிடம் பத்துலட்ச ரூபாய்க்கு பேரம் பேசுகிறாள். இறுதியில், ஒளித்து வைத்திருக்கும் டிமெல்லோவின் பிணம், புகைப்பட ஆதாரங்கள் ஆகிவற்றை போலிசிடம் கொடுத்தார்களா, நியாயம் கிடைத்ததா என்பதுதான் கதை..

இந்தக் கதைச்சுருக்கத்தைப் படித்ததும் உங்களுக்கு என்ன தோன்றுகிறது?

துப்பாக்கி, வெற்றுக்குண்டர்கள், ரத்தம், பரபரப்புக் காட்சிகள், நரம்பு புடைக்கும் வசனங்கள், இப்படித்தானே?

அது தான் கிடையாது. ஒரு முழுநீள நகைச்சுவைப் படம். fire brand comedy ( கொஞ்சம் dark ) என்பார்களே அது இதுதான். குந்தன் ஷா தலைமையிலான இந்தக் கோஷ்டி, அடிக்கிற கூத்தை படம் பார்த்தால் தான் விளங்கிக் கொள்ள முடியும். கூடவே, இப்போது வரும் பல நகைச்சுவைத் திரைப்படங்களுக்கு ( சில தமிழ்ப்படங்கள் உள்பட) இதுதான் முன்னோடி.

இந்தப் படத்தை இயக்கிய குந்தன் ஷா, புனே திரைப்படக் கல்லூரி மாணவர். JBDY தான் அவர் இயக்கிய முதல் திரைப்படம். Albert Pinto Ko Gussa Kyo(n) Atha Hai (1980) என்ற படத்தில், சயீத் மிஸ்ராவுக்கு உதவி இயக்குனராகப் பணி புரிந்தார். ஆல்பர்ட் பின்டோ மற்றொரு அருமையான திரைப்படம் ( அது பற்றி பின்னொரு நாளில்). பிறகு, தேசிய திரைப்பட வளர்ச்சிக் கழகம் உதவியுடன் தன் முதல் திரைப்படமான JBDY ஐ இயக்கினார்.

நகைச்சுவை என்ற பெயரிலே கூத்தடிக்காமல், சமகால அரசியல், அதிகார வர்க்கம், ஊழல், போட்டி பொறாமை, கையாலாகத்தனம், மத்யமர் தன்மை, போன்றவற்றை, நசுருத்தீன் ஷா, விது வினோத் சோப்ரா, சதீஷ் கௌஷிக், சதிஷ் ஷா, பங்கஜ் கபூர் போன்றவர்களின் துணை கொண்டு அழகாக உருவாக்கி இருப்பார்.

வினோதும், சுதீரும் , சதீஷ் ஷாவின் பிணத்தை, வில்லனிடம் இருந்து கடத்திக் கொண்டு , மகாபாரத நாடகம் நடக்கும் அரங்கில் நுழைந்து விட, பிணத்துக்கு புடவை அணிவித்து மாறுவேஷம் போட, அதை துரௌபதி என்று நினைத்து மேடைக்கு, துச்சாதனன் இழுக்க, துரத்திக் கொண்டு வரும் எதிர் கோஷ்டி அனைவரும், ஆளாளுக்கு ஒரு வேஷம் கட்டிக் கொண்டு, ( ஒருத்தர் அக்பர் வேடம் அணிந்து கொண்டுவருவார்) திரவுபதியை ( பிணத்தை) இழுக்கும், அந்த கடைசி அரை மணி நேரக் காட்சி, ரண களம். சிரித்து மாளாது. அதே போல, சதீஷ் ஷா படுத்துக் கிடக்கும் சவப்பெட்டியை, புதிய மாடல் கார் என்று நினைத்து, ஸ்டெப்னி மாற்ற முயற்சி செய்து, முடியாமல், டோ செய்து, நடுராத்திரியில் ஊர்வலம் போகும் குடிகார ஓம்புரியும் லேசுப்பட்டவரில்லை.

இந்தப் படத்தை சில அறிவுய்திகள், cynical ஆன படம் என்றும் விமர்சனம் செய்வார்கள்.

பின்னாளில், இதே வாசனையுடன், நுக்கட் (1986) என்றொரு தொலைக்காட்சித் தொடரை தூர்தர்ஷனுக்காக இயக்கினார். கீழ்நடுத்தர வர்க்கச் சூழலில் உள்ள தெருமுனையில் நடக்கும் சம்பவங்களின் தொகுப்பு தான் நுக்கட். ஷா, பிறகு சில படங்களை இயக்கினார் என்றாலும், JBDY அளவுக்கு இல்லை. நாற்பது ஐம்பது வயதுக் கிழவர்கள், முகப்பூச்சுடன், தென்னிந்திய நடிகைகளுடன் aerobic நடனம் ஆடி டூயட்டு பாடிக் கொண்டிருந்த சமய்த்தில், JBDY திரைப்படம் refreshing ஆக இருந்தது.

இந்தக் குழுவில் இருந்து வெளிவந்த, சதீஷ் ஷா பல படங்களில் slapstick காமெடியனாக நடித்து புகழ் பெற்றார். விது வினோத் சோப்ரா, பரிந்தா(1989), 1942 - a love story(1993) போன்ற, நாயகத்தன்மை அதிகமுள்ள படங்கள் எடுக்க, மிகச் சிறந்த காரக்டர் என்று நான் நினைக்கும் சதீஷ் கௌஷிக், அனில் கபூர், போனி கபூர் கோஷ்டிக்கு, ஆஸ்தான டைரக்டராக மசாலாப் படங்கள் எடுத்துத் தள்ளினார். நசிருத்தீன் ஷாவும், ஓம்பூரியும், ஆத்ம திருப்திக்காக நல்ல படங்களும், துட்டுக்காக மசாலாப் படங்களும் செய்து இன்றைக்கும் பிரபலமாக இருக்கிறார்கள்.

JDBY வந்த காலத்தில் நிலவிய பிரச்சனைகளான், வேலை இல்லாத் திண்டாட்டமும், ஓரளவுக்கு கட்டுப்படுத்தப் படக்கூடிய நிலையில் இருந்த லஞ்ச லாவணியமும், அரசியல் சூழ்நிலைகளும், பிழைப்பதற்கான பொதுவுடைமைக் கொள்கைகளும், இன்றைய செல்போன்-பிஸ்ஸா-கோக் இளைஞர்களிடம் எடுபடாது.

ஒருக்கால், இதே சிக்கலில் தான், ஸ்ரீதர் துவக்கம், பாலசந்தர் பாரதிராஜா, மகேந்திரன், பாலுமகேந்திரா போன்றவர்கள் கூட, மாட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்களோ?