Just turn the table around...

சபாபதி ( டி.ஆர்.ராமச்சந்திரன்) , பொங்கல் பண்டிகைக்காக, தன்னுடைய வேலைக்காரன் சபாபதியுடன் ( காளி.என்.ரத்தினம்) தன் மாமியார் வீட்டுக்கு வருகிறான். மைத்துனன், அவர்களைக் கலாட்டா செய்வதற்காக, தங்கைக்காக ( சபாபதியின் புது மனைவி) வாங்கி வந்திருக்கும் புடவை, நகைகளை, கவர்ந்து , அதற்கு பதிலாக துடப்பத்தையும், கிழிந்த செருப்பையும், வைத்து விட்டு, " உன் புருஷனிடம் சொல்லாதே" என்று தங்கையையும் எச்சரிக்கை செய்து விடுகிறான். புதுப் புருஷன் அவமானப்படக் கூடாது என்பதற்காக, நகை புடவைகள் ஒளித்து வைத்திருக்கும் இடத்தை, ஒரு துண்டுச் சீட்டில் ஆங்கிலத்தில் எழுதி , வேலைக்காரனிடம் கொடுத்து அனுப்புகிறாள். ஆனால் நம்ம ஹீரோ சபாபதி, பியுசியில் கோட் அடித்து விட்டு, படிப்பு வரலை என்ற காரணத்தால். கல்யாணம் செய்து கொண்டு செட்டில் ஆகவேண்டும் என்று நினைப்பவர்.

மை டியர் ஹஸ்பெண்ட் என்று துவங்கும் கடிதத்தை, அவர் படிக்கும் அழகும், அவற்றை வேலைக்காரனிடம், அனர்த்தமாக மொழிபெயர்த்துச் சொல்வதும், இறுதியில் புரிந்து கொண்டு நகை புடவையை மீட்கின்ற காட்சியும், கிச்சு கிச்சு மூட்டும் இரகம் என்றால், கடிதத்தின் இறுதியிலே, " just turn the table around " மனைவி முடித்திருக்க, அதைத் idiom ஐத் தவறாகப் புரிந்து கொண்டு, மேஜையைத் திருப்பிப் போட்டு, அதன் மேலே மேஜை விரிப்பையும் போட, அங்கே வந்த மைத்துனன், மேஜை ஒழுங்காக இருக்கிறதாக்கும் என்று நினைத்து மேலே விழ... இந்தத் தொடர் நகைச்சுவைச் சங்கிலி, hilarity இன் உச்ச கட்டம் என்று சொல்லலாம்.

பம்மல் சம்மந்தமுதலியாரின் நாடகத்தை, அதே பெயரில் இயக்கியவர், ஏவி.எம்.மெய்யப்பச் செட்டியார். 1941 இலே வெளி வந்தது. இன்று பார்த்தது, எத்தனையாவது முறை என்று நினைவில்லை.

சென்னைப் பட்டணத்தில் வசிக்கும் உயர் வகுப்பு முதலியார் சமூகத்தைப் பின்னணியாகக் கொண்ட கதை. ஒழுங்காகப் படிக்காத பையன், முழு முட்டாளான வேலைக்காரன், அவனுடைய தமிழ் வாத்தியார் ( சாரங்கபாணி ), வாத்தியாரின் நச்சரிக்கும் இளம் மனைவி, சபாபதியின் புதுமனைவி, அவளுடைய வேலைக்காரி ( எம்.எஸ்.எஸ்.பாக்கியம் என்று நினைக்கிறேன்), சபாபதியின் நண்பர்கள், சபாபதியின் கண்டிப்பான அப்பா, என்கிற சில பாத்திரங்களை மட்டும் வைத்து வந்த நகைச்சுவையான திரைப்படம்.

சபாபதி, ஒரு அலட்டலான, ஆனால், முட்டாள் ஆசாமி. அவனுடைய வேலைக்காரன் அதை விடவும் முட்டாள். ஜாலியாக நண்பர்களுடன் சீட்டாடிக் கொண்டு, தப்புத் தப்பாக ஆங்கிலம் பேசிக் கொண்டு, ஒழுங்காக படிக்காமல், சுற்றி வரும் அவன், இரண்டாம் உலகப் போர் நடந்த காலத்தின் தென்னிந்தியாவின் ராவ்பகதூர் கலாசாரத்தின் அடையாளம். கோட் சூட், டென்னிஸ் ராக்கெட், டைனிங் டேபிள், வால்வு ரேடியோவில் ஆங்கில சங்கீதம் இத்தியாதி.. இப்படி இருக்கும் அவனுக்கு, கல்யாணம் செய்து வைத்தாலாவது உருப்படுவான் என்று செய்து வைத்து விடுகிறார்கள். ஆனாலும், அவனுடைய அப்பா, பியுசியை ஒழுங்காக முடித்தால் தான் சோபனம் என்று சொல்ல, இவன் மட்டும் பண்டிகை அது , இது என்று ரகசியமாகப் போய் மாமியார் வீட்டில் டேரா போட்டுவிடுகிறான். சபாபதியின் அப்பா, அவனைக் கண்டபடித் திட்ட, சூட்டிகையான அவனது மனைவி, நிலைமையைப் புரிந்து கொள்கிறாள். சபாபதியை, ஒழுங்காகப் படிக்க வைத்து, கஷ்டமான கணக்கை யெல்லாம் சொல்லித் தந்து, பாஸ் பண்ண வைக்கிறாள். வேலைக்காரன் சபாபதியும், வேலைக்காரியும் கல்யாணம் செய்து கொள்வது ஒரு தனி நகைச்சுவை டிராக். பெண்தான் எல்லா வெற்றிக்கும் காரணம் என்ற மெஸ்ஸேஜுடன் , இப்படியாகப் படம். சுபம்.

பின்னாட்களில், ஏவி.எம் படங்களில், தேசிய வாசனை அதிகமாக அடித்தாலும், இந்தப் படத்தில் ராவ்-சாகிப், ராவ் பகதூர் வாசம் அதிகமாக வீசுகின்றது. இன்னும் ஆறு வருடத்தில் சுதந்திரம் கிடைத்து விடும், என்று அப்போது செட்டியார் நினைத்திருக்க மாட்டார்.

நகைச்சுவை என்ற அம்சத்திலே, திரைப்படம் கொடி கட்டிப் பறக்கிறது என்று ( அப்போதைய கால்கட்டத்தை ஒப்பு நோக்கும் போது ) நினைக்கிறேன். பாகவதரும், சின்னப்பாவும், சரித்திர புராணக் கதைகளிலே, புகுந்து விளையாடிக் கொண்டிருந்த சமயத்திலே, இந்தப் படம், ஒரு புதிய அலையைத் தோற்றுவித்திருக்க வேண்டும். இதற்கு அடுத்த வருடமே, என் மனைவி ( 1942) என்ற மற்றொரு நகைச்சுவைப் படத்தை ஏவி.எம் செட்டியார் எடுத்தார். இவ்வகை, ஹை-சொசைட்டி காமெடிப் படங்கள் தொடர்ந்து வராமல் போனதற்கு, அப்போது பொங்கி வளர்ந்த தேசிய உணர்வு, காரணமாக இருந்திருக்கலாம். என்.எஸ்.கேவின் நகைச்சுவைப் பிரச்சாரப் படங்களுக்குக் கிடைத்த பெரு வரவேற்பும், இதை நிரூபிக்கின்றது.

தமிழில் வந்த முக்கியமான திரைப்படங்களில், சபாபதி குறிப்பிடத்தக்கது.